มีร์จา มุฮัมหมัด ศรีรัช อุดดอลา (เบงกอล: মির্জা মুহম্মদ সিরাজউদ্দৌলা) เป็นเจ้าประเทศราชแห่งเบงกอลองค์สุดท้ายภายใต้จักรวรรดิโมกุล ก่อนที่เบงกอลจะถูกบริษัทอินเดียตะวันออกของบริเตนเข้าปกครองและแผ่ขยายดินแดนไปทั่งอนุทวีปอินเดีย เขาขึ้นครองบัลลังก์แห่งเบงกอลต่อจาก อาลีวาร์ดี คาน ผู้เป็นตาในปี 1756 ขณะมีอายุได้ 23 ปี[1] เขาใช้นโยบายแข็งกร้าวต่ออังกฤษและส่งทหารเข้ายึดเมืองกัลกัตตาซึ่งอยู่ในบังคับของอังกฤษ อย่างไรก็ตาม ในศึกกับอังกฤษนั้น เขาถูกทรยศโดยมีร์ จาฟาร์ แม่ทัพในยุทธการที่ปลาศี ส่งผลให้กองทหารอังกฤษของพันเอกรอเบิร์ต ไคลฟ์ เข้ายึดและปกครองแคว้นเบงกอลทั้งหมด ในขณะที่ยุทธการที่ปลาศีกำลังดำเนินอยู่ ฝ่ายเบงกอลก็สูญเสียมีร์ มาดาม แม่ทัพคนสำคัญและคนสนิทของศรีรัช ศรีรัชเสียใจกับความสูญเสียนี้ และขอคำปรึกษาจากมีร์ จาฟาร์ ซึ่งก็ได้รับคำแนะนำว่าควรถอนทัพในวันนั้น แล้วศรีรัชได้ทำสิ่งผิดพลาดที่สุดโดยการสั่งให้ยุติการรบ ซึ่งโดยคำสั่งนั้น ทหารแต่ละกรมกองต้องกลับค่ายของตน เป็นการเปิดโอกาสให้พันเอกไคลฟ์ นำกำลังอังกฤษเข้าโจมตีทหารเบงกอลที่กำลังกลับเข้าค่ายการจู่โจมฉับพลับทำให้กองทหารเบงกอลสูญเสียระเบียบ เมื่อคิดได้ว่าไม่มีทางสู้ ศรีรัชก็รีบหนีลงเรือเล็ก แต่เมื่อไปถึงปัฏนาเขาก็ถูกจับกุมโดยทหารของจาฟาร์ เขาถูกนำตัวไปประหารชีวิตในวันที่ 2 กรกฎาคม 1757 โดยคำสั่งของมีร์ มีรุน บุตรชายของจาฟาร์ ซึ่งเป็นหนึ่งในข้อตกลงระหว่างจาฟาร์กับบริษัทฯ